Met vallen en opstaan komt er een einde aan deze vakantie

De wekker staat vroeg want we willen op tijd klaar zijn voor nog een ruime ochtend op de ski’s. Het meeste was gisteravond al ingepakt en iets voor negen uur zit alles in de auto en kunnen we de sleutels inleveren. Gelukkig kan Mark vanochtend weer mee! 

Natuurlijk is het superrustig op de piste en in de liften. We beginnen met de Aperte omhoog en de funpiste naar beneden. Helaas val ik hard  en ben ik blij dat ik helm op heb. Gelukkig kan en durf ik nog wel door, maar helemaal ok is het niet helaas. Dat wordt spierpijn de komende dagen en een stijve rug vrees ik. Maar het is mooi weer en het skiën wint van de pijn. Zal wel weer over gaan toch?

We gaan weer met de Arpette omhoog en nemen het touw richting het dal van Montachavin. Daar buigen we toch weer rechtsaf en nemen de allernieuwste stoeltjeslift in het gebied. Daar gaan we 2x naar beneden op een heerlijke lege blauwe piste. Als we voor de tweede keer boven zijn gaan we via een simpele rode piste naar de Invernes lift en dan staan we weer op de Roche de Mio. Daar nemen we de Carella naar beneden en skiën door naar het restaurant Borselier onder aan de Rossa pistes. Tijd voor een break want het is vandaag koud (er is meer wind). Omdat het de laatste dag is, nemen we het ervan en is er koffie en chocomelk met wat lekkers. Wederom een mooie plek!

Dan is het tijd voor het laatste rondje. Via de Verdon Sud skiën we naar de gondels van de Grande Rochette. Daar nemen we de petite Rochette naar beneden en gaan we even langs het stuntpark zodat Mark en Anouk even kunnen springen. Daarna met de Blanchets omhoog en gaan we voor de laatste keer het terras op voor een bescheiden maar lekkere lunch. Daarna via de Carella lift naar de laatste afdaling van deze vakantie. En natuurlijk is dat de tunnel.

We leveren de ski’s in en kleden ons om bij de receptie van ons appartement. Om tien voor drie rijden we de immense parkeergarage uit en gaan we op weg naar het vliegveld van Grenoble. Dat gaat voorspoedig en om kwart over vijf zijn we er. De poging om samen nog iets te eten bij de Mac mislukt, want die is dicht. 
Dus dat worden de broodjes van de bakker in Belle Plagne. Ook lekker!

We zetten Esther en Anouk af op het vliegveld. Maken zelf nog een pitstop en om zes uur gaan we op weg naar huis. Het is nog even rijden maar hopelijk zijn we rond vier uur vannacht weer thuis. 
Het was een heerlijke vakantie met heel veel zon, behoorlijke pistes (hoewel een beetje sneeuw zeer welkom is) en heel fijn gezelschap. 
Heerlijk een week waar Corona nauwelijks een rol speelde!

Op naar de volgende keer!