Nuria

Alweer de laatste dag op camping Vall de Ribes. Als we wakker worden schijnt de zon gelukkig weer. Vannacht heeft het gespookt. Heel veel regen en harde windstoten. 
We staan op tijd op want we moeten de cremarella (bergtrein) naar Nuria halen van 9:36. Dat lukt prima en we zijn ruim op tijd op het stationnetje. Kunnen we nog even een blik werpen in het mini museum naast het station. Met informatie over de spoorlijn naar Nuria. Deze spoorlijn heeft een hoog rail away gehalte. Kleine treintjes op smalspoor en waar nodig wordt een tandrad gebruikt om omhoog te komen. De spoorlijn bestaat al sinds 1931 en is 12,5 km lang. Het is de enige manier, naast wandelen om  in Nuria te komen.

 De trein vertrekt netjes op tijd en wat is het een mooie route die bijna helemaal langs de rivier loopt. 

 
Rond kwart over tien zijn we in Nuria en we besluiten gelijk nog hoger te gaan met een gondeltje (zat bij de prijs in) en dan boven te beslissen wat de doen. De gondeltjes gaan naar Coma del Clot. Daar staat een grote berghut. We genieten eerst van het mooie uitzicht. 

Daarna overleggen we wat doen. Teruglopen naar Queralbs lijkt aantrekkelijk want is een prachtige route. Maar het is wel 700 meter dalen en dat is voor een eerste wandeling wat optimistisch. Dus we kiezen voor een rustige variant en gaan we de gele rondwandeling van 1 uur en 3 kwartier doen. Die stijgt eerst licht, steekt vervolgens een mooi riviertje over en daarna is de rest van de wandeling alleen maar dalen.

We lopen over een grote vlakte, goed gemarkeerd met gele strepen op stenen of gele paaltjes. We zien een aantal Alpenmarmotten (die heten hier vast andere) en lopen over een grote bergweide naar onze keerpunt op het topje van de Perdrissen.

Daarna steken we een stuk lager weer hetzelfde riviertje over. Mooie bloemen overal en het riviertje loopt schluchtig naar beneden.

We lopen verder naar beneden, terug  naar Nuria. Nuria is overigens een oud bedevaartsoord en een klein skigebied. Overal vind je christelijke uitingen in de vorm van kruizen. 

In het midden van het dal staat een groot gebouw wat een sanatorium is geweest. Nu is dit het middelpunt van het dal met een klein meertje en een grote weide. Aan de rand van het meertje lunchen we zoals we dit altijd doen in de bergen (brood mee en beleg mee en ter plaatse smeren). Daarna lopen we het kleine meertje nog even rond en gaan we met het treintje terug.

Terug op de camping betrekt zoals de vorige dagen de lucht weer en krijgen we weer een behoorlijke onweersbui op ons dak. Pas na zeven uur wordt het droog en dan gaan we op de fiets op zoek naar een restaurant om lekker te gaan eten. Dat lukt eigenlijk niet, want alles is dicht. We belanden uiteindelijk in een kebab zaak zonder al te veel sfeer. Maar de kebab schotel smaakt goed genoeg.

Morgen gaan we verder westwaarts naar Boi. 
 

🚂 24 km

🥾 10 km

🌡 20-30 graden