Sissihoa

Vandaag alweer de laatste dag in het Oppdal. Nog één dagje met zijn tweeën de bergen in. Op de planning staat de beklimming van Sissihoa van 1621 m hoog. De auto zorgt voor de hoogtemeters tot ca. 900 m, de rest gaat met de benenwagen. We doen eerst weer rustig aan. De Sissihoa ligt eigenlijk recht achter de camping. Dus ver met de auto hoeven we niet. Bovendien zijn de wolken pas in de loop van ochtend weg en in het zonnetje loopt het toch fijner. Om 11 uur rijden we de camping af en al snel zijn we bij de tolweg naar boven. Eerder deze week konden we tol betalen met onze creditcard. Hier gaat het wat primitiever met een Bom Kasse. Er ligt een soort envelopje klaar waar je op een doordrukpapiertje je gegevens moet invullen. De voorkant van dit papiertje moet dan achter je voorruit, de kopie met enveloppe en het geld (40 kronen) stop je in de kassa.

De weg is ook wat primitiever dan de vorige 2 tolweggetjes. Kort, maar steil en van slechte kwaliteit. Gelukkig komen we ongeschonden boven. We stoppen in een bocht waar een andere auto staat (een km te vroeg blijkt later). De mensen van de auto hebben vannacht boven gekampeerd (dat mag in Noorwegen) en we maken een praatje. Als we aangeven dat we deze wandeling hebben uitgekozen op basis van een tip van de campingbaas, snappen ze dat wij dit pad hebben kunnen vinden. Verder zijn er alleen maar Noren die deze wandeling maken. Voor Noorse begrippen is het overigens druk op de berg deze zondag. 

We hijsen onze rugzakken op. Die zijn zwaar omdat het uit de zon best fris is (13 graden), dus alle laagjes gaan mee naar boven. Het is een stevige mag prachtige klim naar de top. Voor Noorse begrippen is het pad goed aangegeven met rode stippen op stenen, stenen die rechtop staan en steenmannetjes. Maar de bewegwijzering haalt het niet bij de alpen. Het pad loopt vrijwel de hele klim langs een beekje omhoog.  Het laatste stuk is supersteil, maar we haal het deze keer wel en hebben dan een superuitzicht op alle bergen om ons heen. We zien het meer liggen waar we gisteren waren (Raoura) en ook de toegangsweg naar de Orkelsjoen van afgelopen vrijdag. We zien de bergketens in het westen (Trollstiegen) en de Snowhetta, de hoogste berg in dit gebied in het zuiden. 

We kijken uitgebreid rond, wel dik aangekleed inmiddels want het waait hard op de top. We lunchen achter een soort vierkante stapel stenen waar ook een boek ligt waar je in kan opschrijven dat je er geweest bent. Dan doen we natuurlijk. Wij zijn één van de weinige buitenlanders in het boek. 

Daarna weer terug naar beneden. Natuurlijk nog steeds steil en op een andere manier net zo vermoeiend. Maar het uitzicht boven was het echt wel waard. Rond half 5 zijn we via de ingewikkelde tolweg weer afgedaald en genieten we (uit de wind) nog heerlijk even van de zon en fantastische pot tennis op Wimbledon. Jammer dat Federer net verliest. We sluiten onze dagen in Oppdal af met oer-Hollandse pannekoeken met spek en appel. Morgen een korte reis naar we onze volgende bestemming Fannrem in de buurt van Trondheim, zodat we dinsdagochtend Esther en Anouk kunnen oppikken op het vliegveld van Trondheim.

9 km, 🚶🏻‍♀️724 hoogtemeters

14 km🚘

☀️ 14