Refugi d’Amitges

Vandaag was het tijd om het nationaal park d’Aiguestortes echt te leren kennen door middel van een grote wandelronde.

We kiezen voor wandeling 24 uit de Rother Wanderfuhrer Pyrenaen 3 naar Refugi d’Amitges.

Hoewel we geen wekker zetten zijn we op tijd wakker. Om half negen halen we brood en na het ontbijt gaan we op weg. Bij de receptie wordt de speciale bergtaxi (een soort van openbaar vervoer) gebeld die ons oppikt bij de uitgang van de camping en ons vervolgens naar het eerste meer brengt (Estany de Sant Maurici)

Daar begint om 10 uur onze ronde naar de refugi d’Amitgens. We lopen eerst links om het meer en al gauw lopen we er hoog boven. Het pad is afwisselend, door het bos, dan weer over grote rotsen of gewoon over een mooi bergpad. Soms steil stijgend, soms wat minder steil. De uitzichten zijn spectaculair.

Na ruim een uur stijgen komen we weer op een breder pad. Een pad dat we al snel weer verlaten om via een GR 11 een wonderschoon dal in te slaan. Een dal met diverse stroompjes met water en met vele bloemen. Eigenlijk niet in foto’s te vangen. Als we wat hoger stijgen komen we ineens langs een van de vele meertjes in het gebied. Gelijk na dit meertje verlaten we de GR 11 die rechtdoor naar de Port de Ratara gaat. Wij slaan rechtsaf voor de laatste stevige klim naar de Refugi. 
Na ruim twee en half uur klimmen komen we toch wel moe boven. 

Het is een grote hut die vooral bedoeld is om er te slapen. De rest is sober zoals ook in Franse Alpen. We drinken wat en eten een iets wat flauwe koolsoep. 
 

Daarna gaan we dalen. Eerst dalen we op de ‘fahrweg’. De weg waar de taxi’s in principe op kunnen rijden. Supersteil en heel erg stenig, maar de jeeps komen boven. 
Na het eerste steile stuk daalt het wat minder hard en we passeren een aantal meertjes. Overal is er water, mooi hoor. In een van de meertjes zien we zelfs een eendenpaar zwemmen met hun jongen. 

We besluiten om voor het laatste stuk naar het beginpunt de variant langs de waterval te nemen. En zoals het boekje het omschrijft ruil je dan de saaie brede weg in voor een ‘hubschen waldsteig’. Het is een steile afdaling met wel een hele mooi beloning: een prachtige waterval!

Dan is het nog maar een klein stukje langs het Estany de Sant Maurici en zijn we weer bij het beginpunt aangeland. De taxi komt al snel en we worden keurig bij de camping afgezet.

Het was werkelijk een prachtige wandeling in een prachtig natuurpark waar water een absolute hoofdrol speelt. Een must see als je van bergwandelen houdt.

Op de camping komen we bij van alle inspanningen. Ik duik nog even in het zwembadje en daarna de gebruikelijke dingen als koken, eten etc. Het verhaal schrijven gaat lastig, foto’s uploaden en zo gaat traag of helemaal niet. Maar lijkt nu (het is al laat) toch te gaan lukken.

Morgen gaan we het rustig aan doen na alle inspanningen van vandaag.

🥾10,8 km, netto wandeltijd 4 uur en 7 minuten

🏔573 hoogtemeters

☀️ 23